To filmowy zapychacz czasu z ciekawym pomysłem, który finalnie w połowie drogi, gdzieś lekko zboczył z kursu. 5
Pachnie oszustwem to nowy komediodramat produkcji francuskiej platformy streamingowej Netflix, który skupia się na pokazaniu ciemnej strony kapitalizmu, gdzie bogaci cały czas się bogacą, wyzyskując przy tym tych, którzy na to bogactwo dla nich pracują.
Głównym bohaterem opowieści jest Daniel Sauveur - młody mężczyzna, który szuka w świecie miejsca dla siebie, gdzie będzie mógł godnie zarabiać na swoje utrzymanie. Niestety w jego mieście monopol na zarabianie wielkich pieniędzy posiada tylko i wyłącznie rodzina Breuil, do której należy wielka fabryka prestiżowych perfum, która przynosi milionowe zyski właścicielom. Daniel wraz ze swoim przyjacielem z dzieciństwa Scanią, decyduje się na ryzykowany plan mający na celu oskubanie z kilku euro rodziny Breuil.
Pachnie oszustwem to film komediowy, który swoim humorem z pewnością nie trafi do szerszego grona publiczności. Produkcja, której reżyserem i scenarzystą jest Jérémie Rozan charakteryzuje się niezwykle suchym humorem, który właśnie w ten sposób komentuje wydarzenia zawarte na ekranie. To pod wieloma względami film wyzbyty z komediowych emocji, gdzie nie dane wam będzie wybuchnąć śmiechem - zamiast tego ten brak będzie kontrastował z absurdem opowiadanej historii, w którą niestety ciężko uwierzyć. Ukazanie w ten sposób ciemnej strony kapitalizmu i wyzyskiwania biednych mieszkańców miasteczka, w tym przypadku nie do końca ze sobą współgrają. Filmowi Pachnie oszustwem brakuje tego czegoś, co jest ciężkie do zdefiniowania - nie ma w tym wszystkim reżyserskiej lekkości, która potrafiłaby zapanować śmiertelnie poważnym humorem głównego bohatera.
Kolejnym problemem jest intryga, która została uszyta zbyt grubymi nićmi. Chociaż zamierzenia scenarzysty wydają się być całkiem interesujące, to kolejne etapy planu oraz rozwoju wydarzeń na ekranie sprawiają, że historia zaczyna tracić na autentyczności. Im dalej w las robi się coraz bardziej absurdalnie i ciężko w to uwierzyć. Intrygująca satyra przeistacza się w pewnym momencie w film, który przeskakuje rekina.
Na plus zdecydowanie tempo filmu, które ani na moment nie pozwala nam się nudzić, pomimo delikatnej zadyszki w środkowym akcie opowiadanej historii. Pod tym względem Jérémie Rozan zdaje się panować nad swoim dziełem zdecydowanie lepiej, aniżeli nad jego sensem. Dosyć często reżyser i scenarzysta decyduje się na zwroty akcji, które są nam później wykładane jak na tacy przez głównego bohatera poprzez narrację z offu.
Pachnie oszustwem nie dodaje od siebie niczego nowego do gatunku. To filmowy zapychacz czasu z ciekawym pomysłem, który finalnie w połowie drogi, gdzieś lekko zboczył z kursu. Dla fanów francuskiego kina oraz nieoczywistego poczucia humoru na pewno będzie to pozycja, którą warto się zainteresować. Inni mogą czuć lekkie znużenie.
