Dokumentalny 2021

Byli liderzy oraz ofiara ruchu tzw. terapii konwersyjnej opowiadają o szkodach, jakie wyrządził on społeczności LGBTQ+, oraz o jego dalszym katastrofalnym wpływie.

Za sprawą zbiegu okoliczności filmowiec Jay Rosenblatt przywołuje wspomnienie incydentu związanego z zastraszaniem, który miał miejsce ponad 50 lat temu. Reżyser zaczyna szukać członków swojej klasy, aby sprawdzić co pamiętają z tamtego dnia.

Kurs z wulgaryzmów – z cyklu "wiedza, która nigdy nie wiesz, kiedy się przyda". Nicolas Cage jako gospodarz niecenzuralnego programu Historia wulgaryzmów przybliża widzom, skąd wzięły się najpopularniejsze angielskie wulgaryzmy, jak są używane w popkulturze i jaki wpływ wywarły na kulturę, posiłkując się przy tym wiedzą ekspertów: etymologów, historyków, specjalistów od popkultury oraz gwiazd show-biznesu.

Renoma osławionego hotelu Cecil jeszcze bardziej się psuje, gdy znika zameldowana w nim Elisa Lam. Twórca „Taśm Teda Bundy’ego” zabiera nas tam, gdzie mieszka zbrodnia.

Ten kameralny trzyczęściowy serial to opowieść o jednej z najlepszych tenisistek na świecie — Naomi Osace. Dokument przedstawia przełomowe dwa lata z jej życia, w czasie których Osaka doskonali technikę gry, ale też odkrywa samą siebie. Gdy broni tytułu mistrzyni Wielkiego Szlema — w masce, aby zademonstrować poparcie dla kampanii „Black lives matter” — opłakuje nieoczekiwaną stratę swojego mentora Kobe’ego Bryanta i gdy szuka niezależności, wyzwania, z którymi mierzy się w życiu osobistym, zaczynają pokrywać się z wyzwaniami, których doświadcza w sferze publicznej. Serial w empatyczny sposób dokumentuje ciężki trening i harmonogram podróży Osaki, stres związany ze stawianymi jej oczekiwaniami i czas, który spędza poza kortem z rodziną i przyjaciółmi. Kamera towarzyszy też Naomi, gdy odkrywa swoje haitańskie korzenie i zastanawia się nad tym, co łączy ją z Japonią — krajem, który reprezentuje. Dokument z brutalną szczerością, ale też dużą dawką wrażliwości, przedstawia wielowymiarową tożsamość młodej mistrzyni tenisa i wschodzącej liderki.

Tytuł filmu nawiązuje do słynnego aforyzmu "mniej znaczy więcej", spopularyzowanego przez architekta Ludwiga Miesa van der Rohe (1886–1969), który używał tej maksymy do opisania estetyki swoich projektów – aranżował on niezbędne elementy budynku w taki sposób, by całość tworzyła wrażenie niebywałej prostoty. Minimaliści zmodyfikowali tę sentencję, aby zmobilizować do działania dzisiejsze społeczeństwo konsumpcyjne: czas na mniej.

Uroczy, krótki film dokumentalny o kochającej kino starszej Amerykance włoskiego pochodzenia czerpiącej inspirację z życia swojej ulubionej aktorki, Sophii Loren.